അറിയാതെ പോവുന്ന അതല്ലെന്കില് ചിലപ്പോള് അറിയില്ലെന്ന് സ്വയം വിശ്വസിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്ന ചില ഓര്മപ്പെടുത്തലുകള്... ജനലിലൂടെ എത്തുന്ന മഴച്ചാറ്റല് പോലെ...
അതെന്നെ ഇടക്കിടെ അസ്വസ്ഥനാക്കുന്നുണ്ട്... ചിലപ്പോളെല്ലാം തടയാവുന്നതില് അധികം...
"ഈ മഴനൂലുകളില് തൂങ്ങിച്ചാവാന് തോന്നുന്നു" എന്ന് അരുണ് ആ നാടകത്തില് പറയുന്നുണ്ട്. അതൊരു തണുപ്പുള്ള നനവുള്ള മരണമാണെന്ന് അവന് പറയുമ്പോഴെല്ലാം എനിക്ക് തോന്നാറുണ്ട് അല്ലെങ്കിലും മരണം തണുത്തത് തന്നെ അല്ലേ എന്ന്. വളരെ 'unromantic' ആയ അത്തരം ചിന്തകള് മിക്കപ്പോഴും എന്നെ കൊത്തി വലിക്കാറുണ്ട്... മിക്കപ്പോഴും അത്തരം ചിന്തകള് വരുന്നത്, നിലാവുള്ള രാത്രികളില് Nixon പാടുന്ന എ അയ്യപ്പന്ടെ "ബുദ്ധാ ഞാന് ആട്ടിന് കുട്ടി..." അല്ലെങ്കില് സന്തോഷേട്ടന് പാടുന്ന " കൂട്ടുകാരി നമ്മള് കോര്ത കൈ അഴിയാതെ ചേര്ന്ന ഹൃതാള ഗതിയൂര്ന്നു പോകാതെ..." ഒക്കെ കേട്ടു സരോവര് ഹോസ്റ്റലിലെ ഷട്ടില് കോര്ട്ടില് വെളുപ്പാന് കാലത്തു ഒരു 3-4 മണിക്ക് ഉറക്കമൊഴിച്ച് ആകാശം നോക്കി കിടക്കുമ്പോള് ആയിരിക്കും...
ഇന്നെന്തോ അവരെ ഒക്കെ വല്ലതെ ഓര്മ വരുന്നു...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment