മേഘങ്ങൾക്ക് നന്ദി

പെയ്തൊഴിയാതെ കടന്നു പോകുന്ന മേഘങ്ങൾക്ക് നന്ദി
ഒന്നു പെയ്തു തോർന്നു പോയാൽ ഈ വിങ്ങലുണ്ടാവില്ലല്ലോ

ഇതവസാനിക്കരുത്...


ഒരു പൊള്ളൽ എപ്പൊഴും ഉണ്ടായിരിക്കണം
നീ തന്ന ചുംബനത്തിന്റെ ചൂടാറാതിരിക്കാൻ


ഒരു വ്രണം എപ്പോളും ഉണങ്ങാതെയിരിക്കണം
നീ തന്ന മുറിവുകൾ മറക്കാതിരിക്കാൻ


ഒരു തോൽ‌വി എപ്പോഴും ഉണ്ടാവണം
നിന്റെ ജയം മറയാതിരിക്കാൻ

ഉടഞ്ഞ ശംഖ്

ഉടഞ്ഞ ശംഖില്‍ നിന്നുംഞാന്‍ എന്റെ കടലിനെ പുറത്തെടുക്കട്ടെ

നീയാണ്‌ കടലുറങ്ങുന്ന ശംഖെനിക്കു തന്നത്...

നിന്നെക്കുറിച്ചോര്‍ക്കുമ്പോള്‍

‍നിന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ അഗാധതയോര്‍മ്മിക്കാന്‍...

ഇന്ന്‌ നീ തന്ന ശംഖുടഞ്ഞിരിക്കുന്നു...

ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക് ആഴം നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു

ഒരു വേനലിന്‌ കടലിനെ വറ്റിക്കാനാകുമോ?

ഇവിടെ കാലുകള്‍ പുതഞ്ഞു പോകുന്നു.

മുന്നോട്ടു വെക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്തോറും

പിന്നിലെ കാലടികള്‍കൂടുതല്‍ ആഴത്തിലേക്ക്...

ഈ ഉടഞ്ഞ ശംഖില്‍ നിന്നും തിരികെയെടുക്കന്‍ ശ്രമിക്കട്ടെ ഞാന്‍

എന്റെ കടലിനെ
ചെവിയോടു ചേര്‍ത്തു വെച്ച്...

ഈ ചെവി തന്നെ മുറിച്ചു തരാം നിനക്ക്‌ (സൂര്യകാന്തികള്‍ വരച്ചതു ഞാനല്ലെങ്കിലും...)

കടലൊരുപക്ഷെ അവിടെ ഒളിച്ചിരിക്കയാവും

ചിത്രത്തിന്‌ കടപ്പാട് photo.net

ഉറവ

ഉണങ്ങി വരണ്ട ഉറവയില്‍ നിന്നും ഇന്നലെ

ഒരല്പം ചോര പൊടിഞ്ഞു.

ഒരു തരംഗം 

കാതങ്ങള്‍ക്കകലേക്ക്...

ഒരു ഫോണിന്‍റെ സ്ക്രീനില്‍ വെളിച്ചം മിന്നി 

അപരിചിതമായ നമ്പരിലേക്ക് കണ്ണുറപ്പിച്ചു ഇരുന്നു കാണണം

ഓര്‍മയില്‍ പരതി നോക്കിയിട്ടും

നമ്പരില്‍ ചേര്ത്തു വെക്കാന്‍ മുഖമൊന്നും കിട്ടാഞ്ഞത് കൊണ്ടാവാം

ആന്‍സര്‍ ബട്ടണില്‍ വിരലമര്‍ന്നത്‌...

ചുറ്റും അലറുന്ന രൌദ്ര സംഗീതത്തിനിടയിലും 

മഞ്ഞു പോലെ ആ പഴയ ശബ്ദം...

Hello ക്ക് മറുപടി പറയാതെ 

പൊടിഞ്ഞ ചോരയെ 

അല്പം ഉപ്പുവെള്ളം കൊണ്ടു കഴുകിക്കളഞ്ഞു ...

നിലാവു കൊണ്ടു പണിത പടവുകള്‍...

നിലാവു കൊണ്ടു പണിത പടവുകള്‍

നിന്നെ ചുറ്റി എപ്പോളും ഉണ്ടായിരുന്നു...

ഇരയാക്കപ്പെടുന്നതിനു തൊട്ടു മുന്‍പ് നിനക്കു കയറി നില്‍ക്കാന്‍...

നിനക്കറിയാമായിരുന്നു  

നിലാവില്‍ പൊള്ളുന്ന അവന്ടെ കാല്‍പ്പാദങ്ങളെപ്പറ്റി...

അവള്‍ക്കത് അറിയില്ലായിരുന്നു...

നീ പറഞ്ഞു കൊടുത്തുമില്ല.

അവന് വേണ്ടി അവള്‍ അമാവാസി നാളില്‍ പുറത്തിറങ്ങി.

അവള്‍ക്കപരിചിതമായിരുന്നു രാത്രികള്‍...

അഗ്നി കുണ്ഠത്തിന്‍റെ വെളിച്ചം അവന്‍ നിലാവെന്നു പറഞ്ഞു...

അവള്‍ അതിലേക്കു നടന്നു കയറി...

നിലാവില്‍ പൊള്ളി വൃണമായിരുന്ന അവന്ടെ കാലുകള്‍ 

അവളുടെ നാഭിയിലമര്‍ന്നു.

പിറ്റേന്ന് 

നിന്‍ടെ പടവുകളില്‍ നിന്നും താഴെയിറങ്ങാതെ നീ

അവള്ക്ക് വേണ്ടി വിതുമ്പി...

ചെന്നായ്ക്കള്‍ കടിച്ചു കീറിയ ഒരു ശ

വം 

അപ്പോള്‍ ചുടുകാട്ടില്‍ കത്തിയമരുന്നുണ്ടായിരുന്നു

കടപ്പാട്: ചിത്രത്തിന് googleimage searchനും 

ഫോട്ടോഷോപ്പില്‍ പണിഞ്ഞതിനുഎനിക്കും

നിളേ നിനക്കായ്...

കുറെ നാളായി മനസ്സില്‍ പുഴയാണ് ...

അരുവി പോലെ നിര്‍ത്താതെ ഒഴുകുന്ന പുഴ...

പക്ഷെ മനസ്സോളിക്കുന്നത് നിളയിലാണ്...

നിയോഗം ഒഴുകാനാണെന്കിലും ഒഴുകാനാകാതെ നിള

ചിലപ്പോള്‍ തോന്നും

കട പുഴകിയ പുഴയാണ് നീയെന്ന്‌

(കട പുഴകി വീണ വൃക്ഷം പോലെ)

അല്ലെങ്കില്‍ കുരു സഭയില്‍ വിവസ്ത്രയാകേണ്ടി വന്ന പാന്ജാലിയുടെ

ഒരു നിയോ റിയലിസ്ടിക് പ്രതിബിംബം ...?

ഭാരത കാലം അല്ലാത്തതിനാല്‍ കൃഷ്ണനില്ല

രുധിരം പുരണ്ട കൈകളുമായി വരുന്ന ഭീമനുമില്ല ഇവള്‍ക്ക് കാത്തിരിക്കാന്‍

എങ്കിലും

മഴയുടെ ശമന താളത്തില്‍

വര്‍ഷത്തില്‍ ചിലപ്പോളെങ്കിലും

നീ പാണ്ടവ പത്നിയായി പകര്‍നാടുന്നു

ദുശ്ശാസന രക്തത്തിനായി വിളിച്ചു കേഴുന്നു

എങ്കിലും

പുഴയെന്നാല്‍ ഇന്നും എനിക്ക് നീയാണ്

അഥവാ കുറ്റിപ്പുറം കഴിഞ്ഞു ത്രിശ്ശുര്‍ക്ക് പോകുന്ന വഴിയില്‍

പാലത്തിനടിയിലെ മണല്പ്പരപ്പാണ്...

നിനക്കൊന്നു കരഞ്ഞു കൂടെ

നിന്ടെ കണ്ണുനീര്‍ നിറഞ്ഞെങ്കിലും

രണ്ടു കരകളെ തൊട്ട്........

.....

.....

.....

ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്: As usual, Google image search...

കാലടിപ്പാടുകള്‍

മുന്നോട്ടു വെക്കുന്ന ഓരോ കാലടിയും

പിന്നില്‍ ഒരു കാല്‍പ്പാടുപേക്ഷിക്കുന്നു 

എനിക്ക് നടക്കണം

കാല്പ്പടുകളില്ലാതെ ...

ഈ കടല്‍ത്തീരത്തു കൂടെ

ആകാശം നോക്കി 

നിലാവുള്ള രാത്രിയില്‍...

പക്ഷെ ഈ പാടുകള്‍...

തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ 

അവ എന്നെ ചിലത് ഓര്‍മപ്പെടുത്തുന്നു...

അതുകൊണ്ട് 

എനിക്ക് കാല്‍ പാടുകള്‍ പതിക്കാതെ നടക്കണം...

ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്:Google image search

വെള്ളത്തിനടിയിലെ മഷിത്തണ്ടുകള്‍...

ഒരു തിരി എരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്...

ഇന്നലെ പെയ്ത നിലാവില്‍ നിന്നാണ് 

ഞാന്‍ നിനക്കു വെളിച്ചം പകുത്തെടുത്തത് 

നിലാവില്ലാത്ത ഈ രാത്രി 

ഇത് ഞാന്‍ ഇന്നലെ സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നു.

എന്നുമെനിക്ക് സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നെന്കില്‍...

ഒരു കടലാസു പൂവിലാണ് ഞാന്‍ നിനക്ക് 

ആദ്യമായി കത്തെഴുതുക...

ഈ തിരിയുടെ വെട്ടത്തില്‍...

ആ കത്ത് ഞാന്‍ ഒരു പെരുമഴയത്ത് 

നിനക്കു തരാം...

നിനക്കതുകൊണ്ട് ഒരു കടലാസു തോണി യുണ്ടാക്കാം

ആ മഴയില്‍ ഇറയിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി എത്തുന്ന വെള്ളത്തില്‍

നമുക്കൊന്നിച്ച് തോണിയിറക്കാം...

വെള്ളത്തില്‍ ഇടുന്ന മാത്രയില്‍

ഇതെഴുതുന്ന മഷി പടരുന്നത് കാണാം.

മഷി പടര്‍ന്ന വെള്ളം തേവി വറ്റിച്ച് 

മഷിത്തണ്ടുകള്‍ പിഴുതെടുക്കാം 

ആ മഷിത്തണ്ടുകള്‍ കൊണ്ട് 

നമുക്ക് കുറിപ്പുകള്‍ മായ്ച്ചു കളയാം...

എന്നിട്ട് പുഴയില്‍ മുങ്ങി നിവരാം

ചുറ്റും ആളുകള്‍ തിങ്ങിപ്പാര്‍ക്കുന്ന 

ഏകാന്തമായ പുഴയുടെ ആഴങ്ങളില്‍

മഷിത്തണ്ടുകള്‍ തിരയാം

വീണ്ടുമെഴുതാനും മായ്ച്ചുകളയാനും...

കടലാസു തോണി യുടെ ചിത്രത്തിന് നന്ദി ഗൂഗിള്‍ ഇമേജ് സേര്ച്ച്...

ഒരു മഴയും നനയ്ക്കാതെ കടന്നു പോകുന്നില്ല

ഒരു മഴയുടെ ബന്ധമേയുള്ളൂ നമ്മള്‍ തമ്മില്‍...

രാവിന്റെയും പകലിന്റെയും

നേര്ത്ത വരമ്പിലെവിടെയോ

ലഹരിയുടെയും ഉണര്ച്ചയുടെയും അതിരിലെവിടെയോ

എപ്പോഴോ എവിടെയോ വെച്ച്

മഴയെ പ്രണയിച്ചിരുന്നു 

നിന്നില്‍ പെയ്തിറങ്ങുന്നത് സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നു

അന്ന്

ഒരു മഴ പോലെ, രാത്രിയിലെ മഞ്ഞു പോലെ...

പെയ്തൊഴിഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ

മരം പെയ്യുന്ന വഴിയിലൂടെ

നമ്മള്‍...

ഇടിയും മിന്നലുമായി പെയ്യുന്ന രാത്രികളില്‍

പെയ്തൊഴിയുംമ്പോഴാണ് നമ്മള്‍ മഴയുടെ കുളിരറിയുന്നത്...

ഒരു മഴയും നനയ്ക്കാതെ കടന്നു പോകുന്നില്ല

നനയുന്നതിനു കാരണങ്ങള്‍ പലതാവാമെന്കിലും

മഴയുണ്ടായിരുന്നു 

ഇന്നുമുണ്ട് മരുഭൂവിലെ വരള്ച്ചയോടെ 

പതുക്കെ ഒരു വിങ്ങല്‍ പകര്‍ന്ന്...

ഉപേക്ഷയില്ലാതെ

ചില രാത്രികളില്‍

ചില വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍

ചിലപ്പോള്‍ കടല്‍ത്തീരത്ത്‌ 

ചിലപ്പോള്‍ കായല്‍ക്കരയില്‍

ചിലപ്പോള്‍ ബാബുക്കയുടെ, കിഷോര്‍ കുമാറിണ്ടേ പാട്ടിനൊപ്പം

മഴ പെയ്തുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു

മയില്‍പ്പീലി

നമുക്കു നമ്മുടെ കുട്ടിക്കാലത്തേക്ക് മടങ്ങിപ്പോകാം 

കാലം കോട്ട കെട്ടി സൂക്ഷിച്ച പഴയ

മയില്‍പ്പീലി തുണ്ടുകളും മഞ്ഞാടിക്കുരുക്കളും

അപ്പുപ്പന്‍ താടികളും കണ്ടെടുക്കാം

എന്നിട്ട് ആകാശം കാണിക്കാതെ 

ആരോടും പറയാതെ അതിനെ

പുസ്തകത്തിനുള്ളില്‍ ഒളിച്ചു വെക്കാം...

തെങ്ങിന്‍ പൂപ്പു കൊണ്ടു ചോറ് കൊടുക്കാം

മയില്‍പ്പീലിക്കുഞ്ഞിനെ കാത്തിരിക്കാം... 

കണ്ടു കിട്ടിയില്ലെന്കിലും

നിന്ടെ ഓര്‍മയെ ഞാന്‍ സൂക്ഷിക്കുന്നു 

ഒരു മയില്‍പ്പീലിയായി...

ആകാശം കാണിക്കാതെ,

ആരോടും പറയാതെ...

കാലപ്പുഴയില്‍ മുങ്ങിക്കയറി 

ബന്ധങ്ങള്‍ കൊണ്ടു പവിത്രമോതിരം കെട്ടി,

കണ്ണുനീരുകൊണ്ട് തീര്‍ത്ഥം തളിച്ച്,

സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കൊണ്ട് ബലി ചോര്‍ ഊട്ടുന്നു...

എന്നെങ്കിലും മയില്‍പ്പീലി പ്രസവിക്കുന്നതും കാത്ത്...

മയില്‍പ്പീലി ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട് :http://matriarchalfamilyofmalayalambloggers.blogspot.com/2008/07/blog-post_4697.html

ഒരു മേഘത്തിന്റെ അന്ത്യം

ഇന്ന് ഞാന്‍ ഒരു മേഘത്തിനെ കൊന്നു
കഴുത്ത് ഞെരിച്ച്...
അതിന് പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കണം
ജീവിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച്
അതുകൊണ്ടാവുമല്ലോ അത് എന്നെ വല്ലാത്ത പരിചയ ഭാവത്തില്‍ നോക്കിയത്
സത്യത്തില്‍ ഞാന്‍ അപരിചിതത്വം നടിക്കുകയായിരുന്നു
ഇന്നെനിക്ക് അതിനെ കൊല്ലാതിരിക്കാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നില്ല

അന്ന് ആ കുന്നിന് മുകളില്‍ എന്നെ പൊതിഞ്ഞു പെയ്തത് ഇതേ മേഘമായിരുന്നു
അല്ലാതെ അതിന് എന്നെ പരിചയമുണ്ടാവാന്‍ തരമില്ല
ചില പരിചയങ്ങള്‍ പുതുക്കാതിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്...
അതുകൊണ്ട് ആ കുന്നിന്റെ ഓര്‍മയെ ഞാനിന്നു കഴുത്ത് ഞരിച്ച് കൊന്നു...
എന്റെ ചുറ്റും അന്ന് പെയ്തിറങ്ങിയ
മഴത്തുള്ളികള്‍ കയ്യിലെടുത്ത് അതിന്ടെ ചുണ്ടില്‍ തീര്‍ത്ഥമായ് നല്കി

കടലു കടന്നു വരുന്ന ആരെയും കാത്തിരിക്കാന്‍ ഇല്ലാതിരുന്നത് കൊണ്ട്
പെട്ടെന്ന് തന്നെ ചിതയൊരുക്കി

നിശ്ശബ്ദത

നമുക്കിടയിലെ നിശ്ശബ്ദത എന്നെ വീര്‍പ്പു മുട്ടിക്കുന്നു
കാരണം നീയാണ് നിശബ്ദതയുടെ ഭാഷ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചത്
അതുകൊണ്ട് നമുക്ക് നിര്‍ത്താതെ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരിക്കാം

നമുക്ക് ഒഴുകുന്ന പുഴയെക്കുറിച്ചു സംസാരിക്കാം
നിലക്കാതെ ഒഴുകുന്ന പുഴയെക്കുറിച്ച്
കാരണം അത് എന്നെ നിന്ടെ കണ്ണുകളെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു കൊള്ളും

നമുക്ക് മേയ് മാസത്തിലെ പൂത്ത ഗുല്‍മോഹറിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കാം
പൊഴിഞ്ഞു വീണുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മഞ്ഞകലര്‍ന്ന ചുവപ്പിനെക്കുറിച്ച്
കാരണം എന്നെ അത് നിന്ടെ തീ പടര്‍ന്ന ചിന്തകള്‍ ഓര്‍മിപ്പിക്കും

നമുക്കു പുഴവക്കത്തു പൂത്തു നില്ക്കുന്ന ഗുല്‍മോഹറിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കാം
കാരണം അത് പൊഴിഞ്ഞു വീണ് ഒഴുകിക്കൊണ്ടേ ഇരിക്കും
ആ പുഴവക്കത്ത് നമുക്കു നിര്‍ത്താതെ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരിക്കാം

നിശബ്ദമായി...

കണ്ണുകള്‍ നനയുന്ന കൂട്ടുകാരിയെക്കുറിച്ച്

ഇന്ന് കണ്ണ് നനയുന്നതിനെ കുറിച്ചു ഒരു പഴയ കൂട്ടുകാരിയുടെ ബ്ലോഗ് കണ്ടു...

ഒരു പക്ഷെ കണ്ണ് നനഞ്ഞത്‌ നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയ എന്തിനേയോ കുറിച്ച് , അല്ലെങ്കില്‍ കളഞ്ഞു പോയ ഒരു ഓര്‍മയെ കുറിച്ചോര്‍ത്താവാം... എങ്ങിനെ ആയിരുന്നാലും ശരി, വഴി തെറ്റി വന്നതാണ് എന്റെ ഇന്‍ബോക്സില്‍...

അവള്‍ അറിഞ്ഞുകൊണ്ടാവാന്‍ വഴിയില്ല... എങ്കിലും അത് എന്നെ ചിലത് ഓര്‍മപ്പെടുത്തുന്നു... ചില ഓര്‍മപ്പെടുത്തലുകള്‍ ഒരു കൊച്ചു കാറ്റു പോലെ... പഴയ പുസ്തകത്തിന്ടെ മഞ്ഞച്ച താളില്‍ പറ്റിപ്പിടിച്ച പഴമയുടെ മണം പോലെ... പുതുമണ്ണിന്ടെ ഗന്ധം പോലെ... വേദനിപ്പിക്കുന്നവ... ചിരിപ്പിക്കുന്നവ... വല്ലാതെ കൊത്തി വലിക്കുന്നവ... എങ്കിലും ഓര്‍മകളെ എന്നുമെന്നും ഞാന്‍ നെഞ്ചോടു ചേര്ക്കുന്നു...

***

പിന്നെയുള്ളത് ചില നഷ്ടങ്ങളാണ്

നികത്താന്‍ കഴിയുന്നവയും  

നിത്യേനയെന്നോണം ആഴം കൂടുന്നവയും...

രണ്ടുമുണ്ടാവാം

നമ്മളറിയാതെ നമ്മളെ അറിയാതെ,  

വല്ലാതെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കുന്ന നഷ്ടങ്ങള്‍... 

ഓര്‍മപ്പെടുത്തലുകള്‍ നഷ്ടങ്ങളെ കുറിച്ചാ വുമ്പോള്‍... 

ഓരോ ഇലയും വീഴുന്നതിന്റെ ശബ്ദം കേള്ക്കാ ... 

ഒരു പൂ വിടരുന്നതിന്റെ ശബ്ദം...

നിലാവ് പടരുന്നതിന്റെ ശബ്ദം...

കണ്ണുനീരൊഴുകുന്നതിന്റെ...

സ്വപ്നത്തില്‍ തീ പടരുന്നതിന്റെ...

ഒടുവില്‍ നിശബ്ദതയുടെ ശബ്ദം... ആ നിശബ്ദതയിലൂടെ 

നിന്റെ വാക്കുകള്‍ എന്നെ തേടിയെത്തും...

VOID that fill the spaces…

Some spaces are left blank. Rather some are supposed to be so. 

Some spaces… some blanks can never be replaced by anything. As Coelho says the Blank spaces between words is what making the sentence a sentence. And the pauses between words are making the song a song. The percussion instruments are making the tune just because the person who plays it will hit on it and will take his hands off knowing that he is getting ready for the next beat. And thus….

Some places are left blank. Some spaces can never be replaced.

I believe that this is true in life as well... We make a lot of spaces... We miss many things, we cannot replace some one... the spaces for those, the spaces for them are always kept blank...

Like the void that fill the spaces...

4 Dimentional space

നിന്നോടൊപ്പം

മഴയുടെ സംഗീതം ആസ്വദിച്ച നിമിഷങ്ങളില്‍

മനസ്സ് ആഗ്രഹിച്ചത്‌ 

ഇന്നു തിരിച്ചറിയുന്നു.

4th dimensional spaceലെ

രണ്ടു കണങ്ങള്‍ മാത്രമായി നിലനില്‍ക്കെ തന്നെ

സമയാക്ഷത്തിനു ലംബമായി 

സഞ്ചരിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നെന്കില്‍ എന്ന്!

സര്‍വം നിശ്ചലമാവുന്ന യാത്ര 

അങ്ങിനെ ഒരു യാത്ര 

ഊര്ജതന്ത്ര സൂത്രവാക്യങ്ങളിലൂടെയല്ലാതെ...

ഗ്രഫുകളിലൂടെയല്ലാതെ...

ഞാനും നീയും 

മഴ പാടുന്ന നീലാംബരിയും മാത്രമായി.... 

Physicsന്ടെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ 

ചുറ്റും സകലം നിശ്ചലം

യാത്ര മാത്രം സത്യം...!!?

എങ്ങിനെ ഇരിക്കും അത്? 

x,y,z-->1; t=k where k is a constant

ഇങ്ങിനെ represent ചെയ്യാന്‍ സാധിക്കുമോ?

Note on the 4th dimension:

Physicists say that apart from the thee dimensions which is known (x,y & z), there is one more imaginary axis called time. that means a particle can be described as a function of x,y,z and t. So if we say a particle is moving perpendicular to any of this axis, it means that, that perticular variable does not change... here it is time

അശാന്തിയുടെ താളം...

അശാന്തിയുടെ താളം തെറ്റിച്ചു കടന്നു വന്നതാണു നീ ... 

ഇതെനിക്ക് അപരിചിതമാണ്...

നനയുന്ന കണ്ണുകളുള്ള

തുളുമ്പുന്ന ഹൃദയമുള്ള

നിറങ്ങളെ പ്രണയിക്കുന്ന

ഈ അവസ്ഥ...

നീ അടുത്തില്ലാതെ ഇവിടെ എനിക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്നു.

ഒരുമിച്ചു കേട്ട ഒരു മഴയുടെ സംഗീതത്തിന്ടെ ഓര്മക്കു...

നിന്ടെ ചിരി നിന്ടെ ഗന്ധം നിന്ടെ ഓര്‍മ...  

ഇതു നിനക്കു വേണ്ടി....  

നീ പാടി തീര്‍ക്കാത്ത പാട്ടിനു വേണ്ടി... 

നിന്ടെ; നിന്ടെ മാത്രം ഓര്മക്കു...