ഒരു മേഘത്തിന്റെ അന്ത്യം

ഇന്ന് ഞാന്‍ ഒരു മേഘത്തിനെ കൊന്നു
കഴുത്ത് ഞെരിച്ച്...
അതിന് പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കണം
ജീവിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച്
അതുകൊണ്ടാവുമല്ലോ അത് എന്നെ വല്ലാത്ത പരിചയ ഭാവത്തില്‍ നോക്കിയത്
സത്യത്തില്‍ ഞാന്‍ അപരിചിതത്വം നടിക്കുകയായിരുന്നു
ഇന്നെനിക്ക് അതിനെ കൊല്ലാതിരിക്കാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നില്ല

അന്ന് ആ കുന്നിന് മുകളില്‍ എന്നെ പൊതിഞ്ഞു പെയ്തത് ഇതേ മേഘമായിരുന്നു
അല്ലാതെ അതിന് എന്നെ പരിചയമുണ്ടാവാന്‍ തരമില്ല
ചില പരിചയങ്ങള്‍ പുതുക്കാതിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്...
അതുകൊണ്ട് ആ കുന്നിന്റെ ഓര്‍മയെ ഞാനിന്നു കഴുത്ത് ഞരിച്ച് കൊന്നു...
എന്റെ ചുറ്റും അന്ന് പെയ്തിറങ്ങിയ
മഴത്തുള്ളികള്‍ കയ്യിലെടുത്ത് അതിന്ടെ ചുണ്ടില്‍ തീര്‍ത്ഥമായ് നല്കി

കടലു കടന്നു വരുന്ന ആരെയും കാത്തിരിക്കാന്‍ ഇല്ലാതിരുന്നത് കൊണ്ട്
പെട്ടെന്ന് തന്നെ ചിതയൊരുക്കി